Bylica liguryjska - aromatyczna przyprawa i roślina lecznicza do ogrodu ziołowego

Spisie treści:

Anonim

Bylica liguryjska jest bardzo popularna wśród miłośników ziół. Dowiedz się, jak ją uprawiać i pielęgnować w swoim ogrodzie.

Wielu ogrodników hobbystów uprawia wiele aromatycznych i leczniczych ziół. Cenione są przede wszystkim w kuchni, ale także przy leczeniu dolegliwości zdrowotnych. Dowodem na to są starannie ułożone spirale ziołowe lub małe ogródki ziołowe. Zawierają one zwykle aromatyczne i lecznicze rośliny, które spełniają wymagania ogrodnika.

Ponadto istnieją podobne gatunki roślin, które prowadzą dość prostą egzystencję i można je znaleźć na poboczach dróg lub na stosach gruzu, takich jak bylica.

Jeden gatunek z tego rodzaju roślin, zgryz liguryjski (Artemisia spec.) znalazł szerokie grono fanów wśród ogrodników ziół i wzbogaca kolekcję ziół. Nawiasem mówiąc, przyprawa i zioło lecznicze jest również nazywane „bylicy włoskiej”.

Delikatny pikantny smak uszlachetnia go

Ta aromatyczna roślina pochodzi z regionu Morza Śródziemnego. Jest uprawiany ekstensywnie w pobliżu liguryjskiego wybrzeża Włoch i południowej Francji, gdzie jest używany jako drobno przyprawiony dodatek do produkcji likierów.

Nie można sobie wyobrazić kuchni śródziemnomorskiej bez bylicy liguryjskiej. Doprawia się nim ryby i mięso oraz dania z makaronu. W przeciwieństwie do naszej rodzimej bylicy, jej włoska krewniaczka jest bardziej aromatyczna, żywiczna, oleista i doskonale pobudza trawienie. Ponieważ sprawia, że jedzenie jest bardziej strawne, bylica ta jest doceniana nie tylko przez smakoszy.

Uprawa i pielęgnacja zioła kuchennego

Jeśli to możliwe, powinieneś wybrać lokalizację w pełnym słońcu. Ma to korzystny wpływ na wzrost rośliny. Światło słoneczne jest ważne dla bylicy, aby olejki eteryczne i pikantny aromat mogły się w pełni rozwinąć.

Ponieważ chwasty bylicy liguryjskiej są tak samo duże, jak ich miejscowy krewny, powinieneś zapewnić wystarczająco dużo miejsca na miejsce sadzenia.

Gleba powinna być przepuszczalna i wapienna
To wieloletnie zioło lubi przepuszczalną glebę bogatą w wapno i próchnicę. Czy gleba powinna być raczej chuda?następnie dodaj trochę mąki glinianej i kompostu.

Podlewaj umiarkowanie i użyźniaj kompostem

  • Smaczna przyprawa i zioło lecznicze jest w dużej mierze mało wymagające i latem radzi sobie z niewielką ostrożnością. Podczas dłuższych okresów suchych i gorących, jeśli to możliwe, podlewaj bylicy rano. Zapobiegnie to parowaniu wody w miarę wzrostu temperatury w południe. Ale upewnij się, że nie ma zalania, ponieważ nadmierne podlewanie wkrótce uszkodzi roślinę.
  • Roślina zielna jest nawożona wiosną i późnym latem dużą ilością kompostu, który jest dobrze wmieszany w glebę. Jednocześnie mulczują witrynę. Pamiętaj, aby trzymać ręce z dala od innych nawozów, roślina będzie cię nienawidzić.

Kiedy przycina się bylicy liguryjskiej?

  • Przycinaj bylicy po raz pierwszy w okresie wegetacji. Czas jest wczesnym latem, tuż przed otwarciem kwiatów. Użyj ostrych nożyczek, aby odciąć końcówki pędów lub liście. To stymuluje roślinę do rozwoju nowych części roślin. Osusz oddzielone pędy i liście, abyś mógł zaopatrzyć się w to pyszne zioło na zimę.
  • Roślinę przycina się radykalnie dopiero wiosną, zanim ponownie wykiełkuje. Pozostaw pędy roślin na zimę. Zawierają one zapasy energii i zapewniają, że podziemne części rośliny bylicy przetrwają zimę.

Szkodniki są odstraszane
Szkodniki unikają bylicy. Jeśli posadzisz bylicy tuż przy uprawach warzyw, to szkodniki będą trzymane z dala od intensywnego, aromatycznego zapachu przyprawy i rośliny leczniczej. Dotyczy to mszyc i chrząszczy, a także kapusty białej i pluskwiaków.

Wnioski: Rodzina roślin bylicy jest duża. Podczas gdy lokalna przyprawa i zioło lecznicze ma tendencję do prowadzenia prostego bytu, jej włoska krewna zdobywa coraz więcej zielarzy. Powodem tego jest z pewnością jego delikatnie pikantny, ale mimo to intensywny aromat. Smakosze doceniają zarówno pikantność tego zioła, jak i stymulujący wpływ na trawienie.
Wytrzymała, łatwa w pielęgnacji roślina szczególnie dobrze rozwija się w słonecznym miejscu o dobrze przepuszczalnej, wapiennej i bogatej w próchnicę glebie.